هراس
در گرگ و میش صبح
ناکه صدای کوفتن چکشی به سنگ
یاضربه ای به در
در زیر طاق منحنی خوابگاه من
پیچیده و محو شد
پنداشتم که مشت
گره خورده کسی
برسینه برهنه دیوار نشست
پنداشتم که کودک همسایه ناگهان
سنگی به سوی پنجره من روانه ساخت
برخاستم زجای
اما نگاه من که به دیدار کوچه رفت
تنها درخت را
با قامتی بلنددر آن تیرگی شناخت
و آن وحشی که در دل من خانه کرده بود
پیوسته از درون
بر سینه برهنه من مشت می نواخت.
نادر نادر پور

نادر نادرپور، (۱۶ خرداد ۱۳۰۸ در تهران - ۲۹ بهمن ۱۳۷۸ در لس‌آنجلس) یک شاعر معاصر ایرانی بود. نادرپور به زبان فرانسه آشنایی کامل داشت و شعرها و مقاله‌هایی را به زبان فارسی ترجمه کرد.

او فرزند «تقی میرزا» از نوادگان رضاقلی میرزا، فرزند ارشد نادرشاه افشار بود. نادرپور پس از به پایان رساندن دورهٔ متوسطه در دبیرستان ایرانشهر تهران، در سال ۱۳۲۸ برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت. در سال ۱۳۳۱ پس از دریافت لیسانس از دانشگاه سوربن پاریس در رشتهٔ زبان و ادبیات فرانسه به تهران بازگشت[۱]. وی از سال ۱۳۳۷ به مدت چند سال در وزارت فرهنگ و هنر در مسئولیت‌های مختلف به کار مشغول بود.
نادرپور در سال ۱۳۴۶ در کنار تعدادی از روشنفکران و نویسندگان مشهور در تاسیس کانون نویسندگان ایران نقش داشت و به عنوان یکی از اعضای اولین دوره هیات دبیران کانون انتخاب گردید [۲] .
نادرپور پس از انقلاب ایران (۱۳۵۷) ۱۳۵۷، به آمریکا رفت و تا پایان عمر در این کشور به سر برد. وی سرانجام در روز جمعه ۲۹ بهمن ۱۳۷۸ در لس‌آنجلس درگذشت.

• چشم‌ها و دست‌ها (صفی‌علیشاه ۱۳۳۳)
• دختر جام (نیل ۱۳۳۴)
• شعر انگور (نیل ۱۳۳۷)
• سرمهٔ خورشید (تهران ۱۳۳۹)
• اشعار برگزیده (جیبی ۱۳۴۲)
• برگزیدهٔ اشعار (بامداد ۱۳۴۹)
• گیاه و سنگ نه، آتش (مروارید ۱۳۵۰)
• از آسمان تا ریسمان (مروارید ۱۳۵۷)
• شام بازپسین (مروارید ۱۳۵۷)
• صبح دروغین (پاریس ۱۳۶۰)
• خون و خاکستر (۱۳۶۷)[۴]
 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: