از همان روز كه دريا

با آنهمه زيبايي

و

وسعت آبي اش

در انبوه جنگل چشمانت

خيره و مات شد

و از رشك

به جزري ابدی فرو رفت !!!

دانستم

كه تو

ديگر

از آن من نيستي!!!

از همان شب

كه

در كنار " زاينده رود "

ناگهان

هوا ابرشد

و

با تو

مسافر " سهراب " را

خواندیم !!!

و آسمان " ماه اش " را

گم كرده بود

و

تو

همه زمين را

روشن كرده بودي !

دانستم

كه تو

ديگر

از آن من نيستي !!!

آری مهربانم

من

چون تو

بزرگ نبودم !!

بزرگی تو

خدای گونه بود

و

از جنس ملکوت !!

آری مهربانم

من چون تو

بزرگ نبودم !!

تا

باور رهايي

و

جرات كندن اززمين

در گامهاي اراده ام

زبانه كشند!!!

جرات و باوري

اينگونه

و از اين دست محکم

كه هنوز هم

باور نميكنم

كه تو

ديگر

در زمين

نيستي !!!

عليرضا مقدمي

نظرات شما عزیزان: