شوریده شیرازی
حاج محمد تقی ملقب به فصیح الملک و متخلص به شوریده
در سال (1274 ه.ق) در شیراز بدنیا آمددر هفت سالگی به علت ا
بتلا به آبله نابینا شد.در نه سالگی پدرش را از دست داد.او هوش
سرشاری داشت وبه فراگیری علوم ادبی پرداخت ودر شعرو شاعری
بلند آوازه گردید.با شاعران هم عصرخود چون بهار، ایرج میرزا،وحید
دستگردی مکاتبه و مشاعره داشت.در مدح پادشاهان قاجار شعر
می –سرود ودر قصیده ،غزل ، طنز استاد بود . آرامگاهش در جوار
آرامگاه سعدی است .آ ثار وی دیوان غزلیات نامه روشندلان ،
وتصحیح کلیات سعدی.
روی بنمائی و دل از من شوریده ربائی/ تو چه شوخی که دل از مردم بیدیده ربائی
تبادل
لینک هوشمند
