تا کی بجای دیگران پرواز کردن
پر را بدون عشق در مه باز کردن
بگذار در قار کلاغی گم شوم گم
وانگه دهان کوه را همساز کردن
من بی هوا شاهین سنگینی نبودم
ما را کجا و با مگس دمساز کردن
بگذار چشمانت زمشرق سر در آرد
خواهیم دیدن با قفس پرواز کردن
بازم مکن از گیسوی پر تابت ای عشق
تا از تبِ یلدای تو ره باز کردن
خوش دعوت شام لذیذ ِ چشم هایت
صبحانه را با بوسه ات آغاز کردن
فرهاد را با عشق سودایی چه سودا
آهو کجا ؤ ببر را آواز کردن
از شاعر فرهاد کریم پور

شاپور پساوند
بخشی از غزل صبح را آیینه......
یا بزن گیسو به یک سو تا بهارم را ببینم
یا چنان آشفته کن تا روز گارم را ببینم
دست در دستم بنه زیبا سوار شرقی من
بگذر از این پل که میخواهم سوارم را ببینم
من نمیدانم که این کفر است یا یکتا پرستی
کعبه شو خواهم که آنسوی حصارم را ببینم
بیستون زندگی را کندم و باز آمدم تا
خسروانی ها بخوانم شهریارم را ببینم
غنچه تا کی تک بزن یک بوسه گر خواهی شوی گل
صبح را آیینه شو آیینه دارم را ببینم................