توی هفته ی چشای تو بجز
جمعه سهمی واسه من نمونده بود
جمعه و شنبه نداره چشم تو
اما کرکره ی پلکات بسته بود

واسه دستای تو من می مردم
با لبایِ تو قسم می خوردم
ولی تو عاشق خود بودی و من
عشقتو به آینه می سپردم
کاش اما ای دریغ از خاطره
که مثه ابره که تو دل بباره

تو نگاه سنگیِ چشمای تو
کاش یه دریچه یه پنجره بود
کاش مثل غارِ کوههای بلند
دهنت خاطره ی حنجره بود
واسه دستای تو من می مردم
با لبایِ تو قسم می خوردم
ولی تو عاشق خود بودی و من
عشقتو به آینه می سپردم

تا کی بجای دیگران پرواز کردن
پر را بدون عشق در مه باز کردن
بگذار در قار کلاغی گم شوم گم
وانگه دهان کوه را همساز کردن
من بی هوا شاهین سنگینی نبودم
ما را کجا و با مگس دمساز کردن
بگذار چشمانت زمشرق سر در آرد
خواهیم دیدن با قفس پرواز کردن
بازم مکن از گیسوی پر تابت ای عشق
تا از تبِ یلدای تو ره باز کردن
خوش دعوت شام لذیذ ِ چشم هایت
صبحانه را با بوسه ات آغاز کردن
فرهاد را با عشق سودایی چه سودا
آهو کجا ؤ ببر را آواز کردن
از شاعر فرهاد کریم پور

ا

ایرج زبردست :زاده 1353 شیراز و رباعی سرای معاصر ایرانی است.شاعری که با نگرشی

نو و متفاوت اندیشی خاص به قالب –دیرینه رباعی جانی تازه بخشیده است بعضی از اهالی

ادب ایرج زبردست را اتفاقی نادر و بزرگ در تاریخ رباعی سرایی ایران میدانند
بزرگانی چون :منوچهر آتشی ،سیمین بهبهانی، فریدون مشیری،یدالله رویائی،پرویز خائفی؛

منصور اوجی،دکتر شفیعی کدکنی،دکتر باستانی پاریزی،سیمین دانشور،هیوامسیح،

علی بابا چاهی،دکتر منصور رستگار فسائی،و..........
آثار ایشان: باران که بیاید همه عاشق هستند
خنده های خیس
یک سبد آینه
حیات د وباره امروز
نامه های من به اوما

ای کاش حدیث کوچ باور می شد
دیواره هر قفس پر از در می شد
من مانده ام و خیال پروازی سبز
ای کاش دلم شبی کبوتر می شد

دیریست که آتش از تنم می ریزد
صد حنجره خون از سخنم می ریزد
با بار غمی که روی دوشم ماندست
بر کوه اگر تکیه زنم می ریزد
 

آرش کمانگیر
برف می بارد
برف می بارد به روی خار و خاراسنگ
کوهها خاموش ، دره ها دلتنگ
راهها چشم انتظارکاروانی با صدای زنگ.........