میهمان من باش
ای نیلوفر آبی این دل دریائی من
ای چشمانت آفتاب آسمان تنهائی من
میهمان من باش
ای بوسه هایت فتح قله های خیالیم
ای شانه هایت پرواز ِ بالهای پنهانیم
میهمان من باش
ای شعرهایم در وصف تو همیشه گرم
ای خوابهایم در یاد تو پیوسته نرم
میهمان من باش
ای لاله های این دل وحشی من
ای لالائی این شب خموشی من
میهمان من باش
همین لحظه همین امشب که من هستم
همین دفعه همین یکبار آخر که من مستم
میهمان من باش
که من موج موج دل بیقرارم
که من مرگِ خاموشِ این دیارم
میهمان من باش
که این عمر کوتاه در دام تیر است
شب و روز ِ ما مدام بر دارِ پیر است
میهمان من باش
میهمان من باش ....

کاش میشد تــــــــو رو چـــــــــــــید
یا تـــــــــــوی ستاره ها دیــــــــــــد
کاش میشد تـــــــــــــــو را داشــت
یا روی گــــــــــــــــونه هــــا کاشت
کاش میشد تورا نـــــــــــــــدا کــرد
یا تـــــــوی آسمونـــــــها نگاه کـــرد
کاش میشد دونـــــه ء باران بـــودی
توی چشهام همیشه دوان بـــودی
کاش میشد اینقدر دیـــوار نـــــبــود
بین مـــا هیج کسی بیمار نـــــبـود
کاش میشد دلتنگی و تنهائی نبود
بین ما ایــن داغِِ جــــــــــــدائی نبود
کاش میشد بَرام نفس بـــــــــودی
واســـه تنم همیشه قفس بــودی
کاش میشد خود خــــــــــدا بودی
توی نمازم قــبله ء دعــــــــا بودی
کاش میشد اینهمه"کاش" نبــــود
توی خیالم اینقدر کـنگاش نبــــود

مــــام مـن بس کن
گوشی بدهکار
این ثنا واین دعا و
این زجه ها نیست
دست بردار ، تنهائی تو
ره دیگر به پُـــوی
رو مسجد یا مـعبد
دست عابدان به بوس
خرمنی پچ پچِِ دعـــا
قرض به جــو !!
بار کُن کیسه کیسه
بفرست سوی او
تا شاید خندد خـــرمن
در میان شعله های او !!
بس کن مــــام من
خوابست کنون او
دمی خواب به جـو
وقت سحر است
قصهء هزار شب تو
بانگ بی اثـــر است
من به پا می کنم
جای تو نماز
با خیل یارانِ ِ
پاک و بی گناه
تا مگر رحمی، چشمی
بر این دل پر عَـذاب
تا مگر به فرض محال
مرهم لظفی یا کرمی
بر این حالِ کباب .....

وقتی که روحم
زخمی و زهر آلوده
از این قوم نا خویش من
بر صلیب ستم می نشیند
وقتی که احساسم
در زیر تیغ برنده ء
این دغل یاران
شرحه شرحه
اعدام می شود
این شعر به گِل نشسته
واین کلام به دار شکسته
از این گلوی پاره پاره
با این انگشان عزا گرفته
چگونه به رقص آید ؟
بیمار و درد آلوده
آه نهفته ام را
در چاه تنهائیم
غریبانه چال می کنم
و تا غروب بی پایان این حزن
در آغوش شب طلوع خواهم کرد.