منصور اوجی در رشته فلسفه از دانشگاه تهران موفق به کسب مدرک لیسانس شد و پس از آن در رشته علوم تربیتی از دانشسرای عالی تهران مدرک فوق لیسانسش را کسب کرد.پس از آنکه به زادگاهش بازگشت بار دیگر به دانشگاه پهلوی (دانشگاه شیراز) رفت و مدرک لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی اش را هم گرفت. او پس از سالها تدریس، به تازگی تصمیم گرفته که تدریس را رها کند و تمام اوقاتش را در خانه اش بنشیند و به شعرش اختصاص دهد.
از منصور اوجی مجوعه‌های شعری زیر منتشر شده است:
• باغ شب (۱۳۴۴)
• خواب درخت و تنهایی زمین (۱۳۴۴)
• شهر خسته (۱۳۴۶)
• برگزیده اشعار (۱۳۴۹)
• این سوسن است که می خواند (۱۳۴۹)
• مرغ سحر (۱۳۵۶)
• صدای همیشه (۱۳۵۷)
• شعرهایی به کوتاهی عمر (۱۳۵۸)
• حالی است مرا (۱۳۶۸)
• کوتاه مثل آه (۱۳۶۸)
• خوشا تولد و پرواز (؟؟؟؟)
منصور اوجی:
گربه‌ای هست به نام مرگ
از پسِ آینه می‌آید
شب بدر وُ شب بارانی
موسم عطر گل نارنج
موسم سیبِ شكیل وُ سُرخ
موسم گم شدن آهو
به همه ماه وُ فصول سال...

به هواخواهی طعمِ تو
آن پر از ذائقه می‌آید
و تو را رفته به خوابی خوش
چرب می‌بوید وُ می‌لیسد
و تو، چون طبله گچِ دیوار
سرد می‌لرزی وُ می‌ریزی
گربه‌ای هست به نام مرگ
كه از پسِ آینه می‌آید.

وقتی كه مرگ...
وقتی كه مرگ، ‌آسیمه می‌آید
و می‌نشیند روبه‌روی چهره‌ی اشیا
آیینه‌های كهنه می‌لرزند
و جیوه‌های كهنه می‌ریزند
و تو، تمامِ ‌قد
گم می‌شوی در كوچه‌ای تاریك
و كوچه‌ای دیگر دنبال آن كفتر
تا كوچه‌ای دیگر
و كوچه‌ای دیگر...

ای دوست بیا ستاره بارانم کن
آیینه ی قد نمای یارانم کن
تا عرش ببر دوباره برگردانم
منصورِ تمامِ سربدارانم کن

شاعر محمد علی اصلاح پذیر

زدم به سینه، زدم تا که چاک‌چاک شدم

شبیه مرده‌ی گمنام بی‌پلاک شدم

درخت هم شد و بوسید گونه‌های مرا

و زیر سایه‌ی آن، سایه‌بان خاک شدم

کمی فشرده شدم قامتم کمانه زدند

به قالبی که بگنجد میان ساک شدم

خزیدم از همه سو روی تیغه‌های زمین

که زخمی گذر از روی اصطکاک شدم

کسی رسید که آلوده‌ام کند در خویش

و من ز بودن بیهوده پاک‌پاک شدم

ستاره آمد و تی‌پا به بخت من زد و رفت

شدم جرقه و در گوشه‌ای هلاک شدم