خود را نمی یابم
عقربه ها
در انحصار زمان ،
زنان و مردانِ خوابیده در پیکر زمین
تراشه های حسرت
در ضیافتِ ترانه ها ،
نگاهی از آه ِ ماه
افتاده
بر آفتاب !

خود را نمی یابم
عقربه ها
در انحصار زمان ،
زنان و مردانِ خوابیده در پیکر زمین
تراشه های حسرت
در ضیافتِ ترانه ها ،
نگاهی از آه ِ ماه
افتاده
بر آفتاب !

به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد(فروغ)
I Will Greet the Sun Again

I will greet the sun again;
I will greet the streams which flowed in me;
I will greet the clouds which were
my lengthy thoughts;
I will greet the painful growth of poplars
Which pass through the dry seasons;
I will greet the flocks of crows
Which brought me, as presents,
The sweet smells of the fields at night;
I will greet my mother who lived in the mirror
And was the image of my old age;
And I will also greet the earth whose burning womb
Is filled with, green seeds by the passion she has
for reproducing me.
I will come, I will come,
I will come with my hair,
As the continuation of the smells of the soil;
With my eyes, as the dense experiences of darkness,
Carrying the bushes I have picked in the woodlands
beyond the wall.
I will come, I will come,
I will come and the entrance will be filled with love;
And at the entrance I will greet again
those who are in love,
And also the girl who is still standing
At the entrance in diffusion of love.

کاغذی سایه ی قلم را
می خورد
وآفتاب منتشر
برستارگان
ناگهان
یکی یکی ستاره ها
سایه های اویزان شدند

از کتاب سایه ها...

فروغ فرخزاد ـ حسین عسکری
"براي بانوي چراغ و دريچه"



با آينه
مي‌آيي
از سفر رنگ‌ها
ناپيداي پيدا
به تماشايت
مي‌نشينم.
نگاهم،
ستار مي‌چيند!
دلم،
آفتابي مي‌شود.
*
از كدام سفر مي‌آيي؟
بانو!
از كدام قبيله‌اي؟
با اين همه،
گلوي نيلوفري!
رهايم مي‌كني
در افق نرگس‌ها
تا سرود كنم
تولد سبزم را
بر گرده آهن و سنگ
بي‌درنگ
*
از كدام ديار مي‌آيي؟
بانو!
با اين همه چراغ.
دست‌هايت.
آفتابي مي‌نويسد!‌
و صبح
بر شانه‌هاي تو
ديدن دارد
*
صدايم مي‌كني
از دور دست‌هاي ناپيدا
پيداي پيدا
به جستجوي
چراغ و آينه /
مي‌كشانيم
تا در كوچه‌هاي سرد
عبوري داشته باشيم
آفتابي
حضوري ...
+ نوشته شده توسط محسن عباسپور |