چــه تماشائی شدم من
در نی نی نمناک چشم
در بغض آئینه
که می چکد چِک چِک
در پِلک خاطره
و بارانی که می کوبد
تِک تِک بر طبل درد
آری تماشائی شدم
با آن همه یاران رهیده
ولی تنیده تا مرگ من
با این پاره پاره
وصله های دل
که می نالد
لرزان لرزان
در خون رَگ
تماشائیم آری
با این سینهء سرد ابـــری
و این همه هوای هِق هِق
که نمی تِرکَـــد
ولی سر می کشد
مــــوج مــوج
بر نبض چشم
تماشائیم من آری آری....

فروغ فرخزاد ـ حسین عسکری
"براي بانوي چراغ و دريچه"



با آينه
مي‌آيي
از سفر رنگ‌ها
ناپيداي پيدا
به تماشايت
مي‌نشينم.
نگاهم،
ستار مي‌چيند!
دلم،
آفتابي مي‌شود.
*
از كدام سفر مي‌آيي؟
بانو!
از كدام قبيله‌اي؟
با اين همه،
گلوي نيلوفري!
رهايم مي‌كني
در افق نرگس‌ها
تا سرود كنم
تولد سبزم را
بر گرده آهن و سنگ
بي‌درنگ
*
از كدام ديار مي‌آيي؟
بانو!
با اين همه چراغ.
دست‌هايت.
آفتابي مي‌نويسد!‌
و صبح
بر شانه‌هاي تو
ديدن دارد
*
صدايم مي‌كني
از دور دست‌هاي ناپيدا
پيداي پيدا
به جستجوي
چراغ و آينه /
مي‌كشانيم
تا در كوچه‌هاي سرد
عبوري داشته باشيم
آفتابي
حضوري ...
+ نوشته شده توسط محسن عباسپور |